Jezelf gelukkig maken: hoe?

Ik besefte op een dag in 2011 na het verlies van mijn man niets meer te voelen. Het leek alsof mijn gevoelens waren geblokkeerd. Zelfs goed nieuws deed mij niks meer. Er kwam geen lach op mijn gezicht. Ik voelde geen blijdschap. Je verlangt te voelen, maar weet niet meer hoe dat te doen. Dit is een mooi voorbeeld van leven in de overleven stand d.w.z. dat het voorste gedeelte van mijn hersenen (bewuste brein) was uitgeschakeld.

Hulp en steun vragen
De energie van mijn accu bevatte nog een klein percentage energie. Voor mij een zeer belangrijke teken om iets aan deze situatie te doen. Onze zoon is mijn drijfveer geweest om de moedige stap te maken om hulp te vragen. Het motiveerde mij ook om eerst de relatie met mezelf te herstellen voordat ik een nieuwe relatie met iemand anders wilde aangaan.

De hulp vond ik in een meditatietherapie: een combinatie van coaching en meditatie. Daar zat ik op een stoel mijn levensverhaal te vertellen met tranen en tuiten. Mijn verhaal begon met het overlijden van mijn man en eindigde bij mijn kinderjaren, de relatie tussen mijn moeder en ik.

Lichaamsbewustzijn
Na mijn verhaal werd ik uitgenodigd een paar keer diep in- en uit te ademen en mijn aandacht te richten op verschillende lichaamsdelen: voeten, benen, handen, armen .enzovoort. In snel tempo kwam ik tot rust en de vele gedachten, emoties, gevoelens, stemmingswisselingen mochten er zijn. Bizar dit …

Stel een vraag
De therapeute nodigde mij uit om mijn coach- en leervraag te formuleren. Dit is het moment geweest dat ik de vraag heb gesteld “Wie ben ik?” en “ik wil leren liefhebben mezelf en anderen”.

Het begin van mijn reis naar binnen, een soort wedergeboorte. Een duurzame transformatie van angst naar liefde. Een innerlijke ontdekkingsreis van mezelf beter leren kennen, mijn ware potentie en de kracht trouw te zijn aan mezelf.

Soms heb ik van die dagen dat het niet meezit en spreek ik mezelf heel streng toe. Dan neem ik een adempauze en herinner ik mezelf weer dat ik liefde ben. Van binnenuit geef ik de liefde aan mezelf en anderen.

Mijn innerlijke reis is een soort van schatgraven en dat heb ik kort in onderstaande gedicht getiteld “Het besluit om lief te hebben” opgenomen.

Gedicht: Het besluit om lief te hebben

Ik kan mijn masker niet afzetten als ik steeds bang ben dat er over mij geoordeeld word of wat anderen over mij zullen zeggen of mij steeds met anderen te vergelijken of de angst om te falen.
Het is een reis van angst naar liefde en een dans tussen onzekerheid en vertrouwen.

Mijn masker zet ik af als ik durf te falen en mijn kwetsbaarheid toon.
Mijn masker glijd van mijn gezicht het moment ik grenzen stel vanuit zachtheid en vriendelijkheid zonder mij daarbij schuldig te voelen, schaamte te hebben en excuses te bedenken.
Mijn masker laat ik volledig vallen door te stoppen wanhopig opzoek te gaan naar bevestiging en waardering.

De gebeurtenissen van het verleden, uit mijn kindertijd en het onvoldoende liefde te hebben gekregen.
Het gevoel in mijn kindertijd dat de wereld onveilig is schiep een grote afhankelijkheid van andere mensen, hun positieve mening, hun bevestiging, hun aandacht en hun liefde.
Dit stimuleerde mij niet om de beste versie van mezelf naar boven te laten komen.

Dus ik kies ervoor te stoppen de vinger naar het verleden en de toekomst te wijzen,
omdat drie vingers naar mij wijzen en de heling altijd in het heden (NU) plaatsvindt.
Onder de boosheid, verdriet en verbitterdheid verschool de behoefte van liefde, verbinding en betekenisvol zijn.

Mijn oerangst is de overtuiging afgescheiden te zijn van De Bron van pure Licht en Liefde.
Angst is de schreeuw om liefde…
Liefde is de afwezigheid van angst

Mijn prioriteit is liefde te ervaren elke dag in mijn leven.
Dit is wat ik echt belangrijk vind in mijn leven.
Water is nodig voor een plant om te groeien en te bloeien.
Dat is wat liefde is voor de mens.

Ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken.
Ik vraag hulp de oogkleppen van mijn ogen af te halen.
De emotionele wonden en pijn te helen, duurzame transformatie.
Ik ben bereid de ervaringen op een andere manier waar te nemen.
Ik verlang mezelf gelukkig te maken.

Ik beslis dat ik elke dag van mijn leven liefde verlang te ervaren, zuiver lief te hebben.
Mezelf de ruimte te geven om mezelf te zijn en
anderen ook de ruimte te geven om zichzelf te zijn.
Mezelf liefdevol te benaderen en te behandelen elke dag:
(toe)spreken, knuffelen, liefdevolle aanraking, compassie en begrip.

Ik draag deze situatie heel graag over aan het Licht en Liefde van de oorspronkelijke Bron.
De Bron van Al-Wat-Is weet wat het beste is voor mijn heling-, leer- en groeiproces.
Ook het werk dat ik verlang te doen.

Elke keer krijg ik de kans mezelf te kunnen vergeven en anderen.
Mezelf te zegenen met liefde in de flow van mijn eigen welzijn en
ook anderen te zegen met liefde in de flow van hun eigen welzijn.
Samenkomen om elkaar te helen en te groeien, te evolueren.

Ik herinner en accepteer dat ik in wezen de puurste energie Licht en Liefde ben.
Ik ben bereid zuivere liefde te voelen voor mezelf en andere mensen.
Ik neem de beslissing me altijd en overal te laten leiden door het Licht en Liefde van de oorspronkelijke Bron.
Ik verbind mij met de puurste originele Bron van Licht en Liefde.

Moge het gedicht je hart aanraken en je innerlijk herinneren dat je liefde bent.