Is het echt afscheid nemen?

Deze zomer kreeg ik tijdens mijn vakantie het bericht dat een zeer dierbare familielid, mijn schoonmoeder uit mijn eerste huwelijk, in gezondheid sterk achteruit ging. Zo kwam mijn geliefde familie en ik in de mantelzorg en een rouwproces terecht. De mantelzorg is met veel warmte en liefde gedaan. Ieder van ons was ervan bewust dat het moment zou komen dat ze fysiek niet meer onder ons zal zijn.

Verlies en verdriet komt in ieders leven voor. Dit kwam eind september jl. ook weer in onze leven. De 1^ste week van oktober was het voor mijn familie en mijzelf emotioneel intensief.

Afscheid… Is het écht afscheid nemen, of is het langzaam en rustig weg vliegen?

Het is tijd om afscheid te nemen.
Je hebt deze aarde verlaten.
Je bent niet meer verbonden aan deze aarde.
Je hebt mij verlaten.
Jij volgt je eigen weg. Ik volg mijn eigen weg.
Hoewel er in ons hart geen afscheid is.

Doolhof van emoties
Soms was er een traan en een lach. Een enkele keer irritatie en frustratie. Zo nu en dan een moment van zelfzorg door te luisteren naar ons eigen lichaam. Er was het ruimte geven aan een ander en eigen ruimte nemen. Van tijd tot tijd samen gezellig eten. Dit heeft wel geleid tot een prachtig samenzijn en afscheid. En dat wij een steun konden zijn voor elkaar.

In dit hevige moment heb ik veel profijt gehad aan de verschillende stappen en oefeningen die ik heb geleerd. Deze stappen en oefeningen heb ik eigen gemaakt. Vandaar dat ik ze makkelijk en snel kon toepassen, omdat ze al geïntegreerd zijn in mijn dagelijks leven.

Hierdoor kon ik beter in mijn lichaam blijven, echt mezelf zijn en goed luisteren naar mijn lichaam. En zo bracht ik sneller en makkelijker mentale en emotionele balans. De opkomende (on)prettige gedachten en gevoelens liet ik toe zonder oordeel en omarmde het. Mijn kwetsbaarheid toonde ik zonder mij ervoor te schamen.

Dankbaarheid een hulpbron in moeilijke tijden

Als ik terugblik op de afscheid dan vult mijn hart met dankbaarheid. Er komt een volbracht en voltooit gevoel in mij op. Dit is de ritme en de cyclus van het menselijke leven.

Ik ben dankbaar voor

dat ze in mijn leven is gekomen en vele jaren samen hebben gereisd.
voor alles wat we samen hebben meegemaakt, de goede en de slechte tijden.
voor de verbinding en liefde.
om een warme liefdevolle schoonmoeder te zijn zonder onderscheid te maken.
voor deze woorden “ik hoef mezelf niet te bewijzen”, omdat het mij bewust maakt dat ik al goed genoeg ben.

PS: Deel dit bericht voor het verspreiden van liefde als confetti.

PS: Volg je mij al op @Oerzelfliefde?