Liefdesafhankelijkheid. Komt dat je bekend voor?
Behoeftigheid naar liefde en aandacht van anderen
Het gevoel afhankelijk te zijn van anderen om liefde te krijgen, ken ik heel goed. Als jong meisje kon ik hysterisch huilen bij het vertrek van familie die voor lange tijd op bezoek kwam of als iemand met wie ik een zeer goede band had, uit mijn leven verdween. In mijn tienerjaren vond ik het zo verschrikkelijk als mijn verliefdheid niet werd beantwoord, dat ik op allerlei manieren probeerde de aandacht te trekken, maar desondanks werd afgewezen. En in mijn twintiger jaren ging ik avontuurlijke (seks)relaties aan met getrouwde mannen en wilde ook weleens seks hebben met een homo, maar ook die wees mij af. Ik gaf mijn ouders flink de schuld dat ze geen liefde aan mij hadden gegeven.
Hoe ga je om met immens zware, ingrijpende tegenslag(en)?
Na een zware tegenslag 10 jaar geleden die mijn hele leven op zijn kop zette, stelde ik mezelf deze vraag: hoe kan ik het beste omgaan met deze immense tegenslag die VERLIES genoemd wordt?
zelfontdekkingsreis
Deze vraag leidde tot een zelfontdekkingsreis die de beerput van mijn pijn en lijden deed opengaan. Een van de belangrijkste openbaringen tijdens deze ontdekkingsreis naar WIE BEN IK, was dat ik liefde associeerde met dat iemand anders die mij diende te geven. Een ander heeft liefde en mijn behoefte ernaar was enorm groot. Ik werd er afhankelijk van liefde te blijven zoeken. Dat deed ik om geliefd te zijn, gezien te worden, aandacht en waardering te krijgen. Het hing af van iemand anders of ik mezelf goed genoeg vond. Op deze manier onderdrukte ik het gevoel dat ik onwelkom was in deze wereld. Ik zocht liefde buiten mezelf, omdat ik veronderstelde dat liefde een verdienmodel was dat mij het gevoel gaf waardevol te zijn. Daarnaast durfde ik niet de confrontatie aan te willen gaan met mijn eigen innerlijke pijn en wonden.
Dit gedragspatroon had tot resultaat dat ik mezelf wegcijferde, dingen toeliet om een ander te behagen (anderen pleasen en jezelf volledig kwijtraken), mezelf klein maakte en het liefst achter iemands rug schuilde. Ik voelde mij heel slecht in mijn vel, het was om misselijk van te worden.
Keuze uit overleven en leven?
Uit mijn ervaringen heb ik twee opties ontdekt. Ik gebruik hiervoor de waterput als metafoor. De waterput is de ingrijpende tegenslag.
De twee opties:
- Blijven in de Overlevingstand
Je blijft op de bodem van de waterput liggen. In het dagelijks leven geef je steeds anderen de schuld en je blijft flink kreunen en klagen over je leven. Het lijkt erop dat je steeds de familiepijn herleeft. Een soort vicieuze cirkel van de familiegeneraties.
- Echt gaan Leven
Hiermee bedoel ik daadwerkelijk genieten van het leven. Een leven vanuit het hart. Op de bodem van de waterput kun je alleen nog maar omhoog. Je durft hulp te vragen en pakt de uitgereikte hand die je hulp biedt, aan. De ‘ik kan het zelf’-houding gooi je overboord en je komt weer op krachten. Weer verbonden met je kracht zwem je naar boven, naar de oppervlakte, waar je kunt gaan zitten op de rand van de waterput, spelend met je voeten in het water. Hier kun je je doelen of wensen visualiseren en die uit laten komen.
Emotionele groei betekent Vrij Zijn en Zelfliefde
Het pad van zelfbewuster zijn is een levensproces. Stap voor stap, soms zijn het baby stappen en soms grotere stappen. Van moment tot moment, situatie na situatie, leren wij zelfliefde. Het is oké om van jezelf te houden, jezelf lief te hebben. Bevrijd jezelf, gun jezelf vreugde en een gelukkig leven dat bij je past.
Wat kies je, zelfliefde of liefdesafhankelijk van anderen?
Jezelf niet langer onderwerpen aan liefdesafhankelijkheid is de 1ste stap naar zelfliefde.