Er zijn geen slachtoffers, alleen vrijwilligers

~ Altazar Rossiter ~

Stroomversnelling ervaring

Het jaar 2011, mijn leven leek op een stroomversnelling. Grote emotionele veranderingen onderging ik in een snelheid met turbulente stromingen tot gevolg.

Het begon met dat mijn partner het ondernemerschap inruilde voor een functie  in loondienst. Van werkgever naar werknemer en het gevolg was een verhuizing van een grote vrijstaand woning naar een appartement. Tegelijkertijd kreeg hij problemen met zijn gezondheid. Na diverse onderzoekingen in het ziekenhuis in Delft verwees men hem naar een ziekenhuis in Rotterdam. Na een aantal maanden kreeg ik het bericht dat mijn partner ongeneeslijk ziek was. We besloten onze liefde te bezegelen met een huwelijk.

In de zomer trad ik in het huwelijk met mijn partner en na een paar weken veranderde mijn burgerlijke staat van gehuwd naar weduwe. Alles ging in hoog  tempo. Ik leek nauwelijks de tijd te hebben om te ademen. Ik nam niet eens de tijd om stil te staan bij wat er gebeurde. Na de begrafenis ging mijn leven gewoon door.  Ik had geen tijd om te rouwen. Wie gaat voor mijn kind zorgen, de papiermolen wacht niet. Het komt erop neer dat ik wegvluchtte voor de pijn door simpelweg een masker op te zetten en mij te verschuilen achter alles wat moest gebeuren.

Ommekeer

Dan gebeurt er in oktober 2011 wat dat mij doet beseffen het roer om te moeten gooien. Na een bezoek aan een vriendin, die ik al jaren ken en op slechts 10 minuten rijden van mij woont, ontdekte ik op de parkeerplaats voor het appartement gebouw dat ik mijn schoudertas bij haar heb laten liggen. In de schoudertas lagen ook mijn huissleutels. Ik reed terug met mijn zoon in de auto.

Door een wegomleiding kon ik haar huis niet vinden en ik stopte bij een pompstation. Bizar genoeg had ik deze dag wel mijn mobiele telefoon bij mij en niet in mijn schoudertas. Ik belde haar op dat het mij niet lukte haar huis te vinden. Ze kwam naar mij toe met mijn schoudertas. Bij thuiskomst zag ik de vele gemiste telefoonoproepen. Ik luisterde naar een ingesproken bericht en dat was schitterend goed nieuws. Mijn zwager heeft ingesproken dat ik tante ben geworden.

Ik voelde mij aan het eind van deze dag zo verdoofd. Ik leek niets meer te voelen. Mijn accu bevatte nog een klein percentage energie. Ik vergelijk het met mijn mobiele telefoon. Bij 10% geeft het een melding en zie ik op mijn scherm bij de accu een rode streep. Het moment dat opladen noodzakelijk is.  Dit is het moment dat ik besefte hulp nodig te hebben omdat mijn accu bijna leeg was. Mijn zoon is mijn drijfveer geweest en het motiveerde mij ook om eerst de relatie met mezelf te herstellen voordat ik een nieuwe relatie met iemand anders wilde aangaan. Ik ging voor mijn laptop zitten en ik vroeg een aantal offertes aan voor rouwverwerking. De hulp heb ik gevonden in een meditatietherapie: de combinatievorm van coaching en meditatie.

Maak een keuze

Ik besefte dat ik al jaren niet zo lekker in mijn vel zat. Door heel oprecht naar mezelf te kijken en de confrontatie aan te gaan voelde ik van binnen dat ik ver weg stond van wie ik ben. Groeien en veranderingen kunnen pijnlijk zijn. Ik had de keuze om in een pijnlijke situatie te blijven hangen en slachtoffer te blijven of het heft in eigen hand te nemen en te genieten van het leven dat magisch is. Dat leven kan ik zelf creëren.

Ga je nu door een moeilijke tijd. Heb je hulp nodig? Neem contact met mij op of vraag een gratis consult aan.